کاکو موزیک : مجله خبری تحلیلی موسیقی ایران و جهان
تولید کننده ICONIC LINDA PERRY ارائه دهنده خواننده – خواننده جوان WILLA AMAI
در سن 12-1 / 2 سالگی ، ویلا آمای با صدایی که بیش از سالها از نظر احساسی به نظر می رسید و آهنگ هایی که هم عمق و هم قلب را به همراه داشت ، لیندا پری را برنده کرد. پس از سالها پیشرفت ، 16 ساله آماده است موسیقی خود را با جهانیان به اشتراک بگذارد. او قبلاً مورد توجه دالی پرتون ، برندی کارلیل ، سایر رهبران صنعت قرار گرفته و در صحنه حضور داشت نمایش امروز و نمایش الن دی جنرس.
وقتی مربی لیندا پری برای اولین بار آهنگهای Amai را شنید ، او گفت: “من به او گفتم اینجا چیزی وجود دارد. پنج ترانه بنویسید و دو ماه دیگر برگردید. او پنج ترانه برای من اجرا کرد و بازی کرد – و من گریه کردم. به عنوان یک ترانه سرا ، واقعاً خوشحالم که توانستم صدایم را پیدا کنم ، احساسات خودم را کشف کنم و جزو این افراد نباشم که داستان شخص دیگری را می خوانند. من نمی خواستم این اتفاق برای ویلا بیفتد ، بنابراین اجازه دادم که او باشد. هر آنچه می شنوید – هر آهنگ – ویلاست. او همه چیز را می نویسد و تمام کاری که من انجام می دهم این است که انگشت شست را به سمت بالا یا پایین بکشانم – و شاید یک تکان دادن اینجا و آنجا – همین. ”
آمائی حقیقت خود را با صداقت و ادراک بیش از سالها صحبت می کند. شعرهای او اضطراب و استرس را سوراخ می کند و وضوح لازم را برای پیمایش در سالهای سخت نوجوانی فراهم می کند. به نظر می رسد برخی از آنها ذاتی است و برخی مشخصاً باید از فرزندپروری خوبی برخوردار باشند. او با اطمینان خاطر هنر و زندگی خود را متعادل می کند و اطمینان می یابد که مطمئناً در این تجارت بی رحمانه موسیقی بسیار پیشرفت خواهد کرد. با راهنمایی های پری و علاقه اش به ترانه سرایی ، او راهی را برای خودش در پیش می گیرد.
ما با ویلا آمای درباره آهنگ های او که به نوجوانان (و بزرگسالان) قدرت می بخشد و به شنوندگان اجازه می دهد استقلال خود را بپذیرند ، رویکرد منحصر به فرد او در زمینه ترانه سرایی ، اینکه چگونه عزم راسخ بازپرداخت می کند و چگونه او از قلب می نویسد تا ذهن خود را آزاد کند ، صحبت کردیم.
WILLA AMAI مصاحبه
با M موسیقی و نوازندگان ناشر مجله ، مرلین دیوید
ایده “جنایت غیر سازمان یافته” چگونه به ذهن شما رسید؟
این یک ادای احترام به یک خاطره است. وقتی کوچک بودم ، فکر می کردم روحیه ای عصیانگر هستم و روزی آزاد می شوم. اما اینطور نیست. (می خندد) من یک مربع هستم. من یک دورک هستم من در محدوده ساختار و قوانین احساس راحتی می کنم. وقتی فهمیدم که این روحیه عصیانگر هرگز اتفاق نخواهد افتاد ، من “جنایت غیر سازمان یافته” را به عنوان “یادگاری” از این ایده خودم نوشتم.
از چه سنی احساس عصیان کردید؟
وقتی من 7 یا 8 ساله بودم. (می خندد) من هرگز عصیان نمی کردم ، اما فکر می کردم که خواهم بود. فکر می کردم روحیه محدودی دارم اما اینطور نیست. من واقعاً قبول نکرده ام که فقط یک دورک هستم. من بسیاری از “این چیزی است که ما را دختران می کند” ساخته لانا دل ری گوش کردم. من به آن آهنگ گوش می دادم و گریه می کردم – فکر می کردم “این من هستم.” من آن روح سرکش هستم که قرار است اعزام شود. ‘ اما در زندگی ام هیچ قانونی را زیر پا نگذاشته ام. (می خندد) من حتی نمی دانم چگونه خودم را متقاعد به عصیان کردم ، اما این کار را کردم. سرانجام فهمیدم که هرگز اتفاق نخواهد افتاد. من برای همیشه میرم
آیا شما پیرو قانون هستید؟
همه در مدرسه من را دوست ندارند – حداقل کمی. من یک بوسه به معلمهایم هستم. من هستم که شخص من همیشه دستم را بالا می برم. فهمیدم که هرگز عصیان نمی کنم یا قانونی را زیر پا نمی گذارم چون خیلی ترسیده ام. با این آهنگ ، من تصور می کنم – چه می شود اگر من چنین بزرگ شده باشم. چه حسی خواهد داشت؟ باید چه کنم؟ تصور آن آسان بود زیرا من درمورد همه چیزهایی که مرا می ترساند وانمود می کردم – مانند قانون شکنی ، فرار ، مواد مخدر و الکل. این آهنگ به من کمک کرد تا تظاهر کنم.
شما برای تهیه این آلبوم بسیار نوشته اید.
حتی نمی دانم چند ترانه سروده ام. وقتی ما برای اولین بار مراحل نوشتن این آهنگ ها را شروع می کردیم ، لیندا پری (مربی و تهیه کننده من) به من گفت با تمام آهنگ هایی که در شش ماه گذشته نوشتم وارد شوم و بیش از 38 آهنگ داشتم. یک سال پیش بود. من اغلب و زیاد می نویسم ، احتمالاً به این دلیل که من دارای یک اختلال اضطرابی هستم و مدرسه استرس زا است و زندگی استرس زا است – به ویژه در دوران قرنطینه. نوشتن محل خروجی من است تا از اضطراب و ترس خود خلاص شوم. من می توانم با چیزهای واقعی صحبت کنم و داستان بگویم ، اما وقتی صحبت از احساسات واقعی می شود – صحبت کردن در مورد آنها برایم دشوار است. موسیقی راهی برای بیان احساس من است. من اغلب می نویسم – فقط برای من.
در مورد خود چه آموخته اید؟
آهنگ های آلبوم به من یاد دادند که عاشق موسیقی خودم باشم. هر یک از دوستان قدیمی من به شما خواهند گفت که من از شنیدن آواز خودم متنفرم و از شنیدن ضبط های خودم متنفرم ، اما من عاشق نوشتن آهنگ ها هستم. صرف وقت زیاد با این آهنگ ها ، مراقبت از آنها ، تبدیل آنها به آنچه که هستند و دقیقاً همان چیزی که دوست داشتم باشد – بعد از این مدت طولانی با آنها – فهمیدم که آیا دوست داشتم آنها را بنویسم ، پس آنها شایسته وقت برای گوش دادن به آنها بودند . اگر انتظار دارم دیگران آنها را دوست داشته باشند و به آنها گوش دهند ، پس من باید عاشق گوش دادن به آنها باشم. به من اعتماد بیشتری به موسیقی ام داده است. این به من در عزت نفس موسیقی کمک کرده است.
درباره ویدیوی “جنایت غیر سازمان یافته” برای ما بگویید.
آماندا دممه خلاق این ویدیو بود. او چنین زنی فوق العاده با استعداد است. او بسیار به دیدگاه هنرمند و خلاقیت هنرمند اهمیت می دهد زیرا او کارهای زیادی را در زمینه هنر خود انجام داده است – عکاسی ، فیلمبرداری ، موسیقی ، مجسمه سازی ، نقاشی. او می فهمد که شما به عنوان یک فرد خلاق ، فقط به یک نوع هنر محدود نمی شوید. او به من اجازه داد کنترل و اطلاعات زیادی در فیلم داشته باشم – که شامل بی گناهی آنچه در یادآوری این ترانه است – از من جوان که فکر می کردم عصیان می کنم. این ویدئو احساس جوانی و در عین حال بلوغ را تداعی می کند. من این را کاملاً به آماندا اعتبار می دهم. او احساسات من را که در این آهنگ نشان داده شده گرفته و آنها را به صورت بصری درآورده است. تماشای آن شگفت انگیز است.
چه کسی در ابتدا از شما برای نوشتن آهنگ الهام گرفته است؟
موسیقی همیشه قسمت بزرگی از زندگی من بوده است. ما کارتهای گزارش پیش دبستانی من را پیدا کردیم. معلمان من گفتند که من در اطراف زمین بازی و آهنگ های مخترع خودم می روم. هیچ یک از والدینم موسیقی کودک را دوست نداشتند. حتی در دوران کودکی داشتم به کوئین ، فلیت وود مک ، رجینا اسپکتور و ایمی واینهاوس گوش می دادم. آنها سبک نوشتاری من را شکل دادند. من وقتی این معلم شگفت انگیز پیانو ، لورن چیپمن ، یک ویولون حرفه ای را داشتم ، به طور جدی نوشتن را شروع کردم. او مرا در این دوره قرار داد. او دائماً مرا به نوشتن تشویق می کرد. در کلاس سوم ، ما یک واحد شعر راه اندازی کردیم و من تصمیم گرفتم که دو چیز مورد علاقه خود – شعر و موسیقی را ترکیب کنم. این زمانی بود که من شروع کردم به نوشتن خیلی بیشتر – آهنگهای کامل تر. من از آن به بعد این کار را کردم
چه نکته ای در زمینه ترانه سرایی می توانید ارائه دهید؟
ممکن است ضداسلامی به نظر برسد. برای اینکه بیشترین ارتباط مردم با آهنگ شما وجود داشته باشد ، تا حد امکان خاص باشید. هنگام ساخت موسیقی ، مهمترین چیز این است که سعی کنید آهنگی را ایجاد کنید که در آن مردم در آن منعکس شوند. این همان چیزی است که مردم به آن متصل می شوند. این احساس ارتباط است – من آن را احساس می کنم و آنها نیز آن را احساس می کنند. بهترین راه برای نشان دادن احساسات خاص بودن تا حد امکان است. اهمیتی ندارد که مشخصات داستان ها یکسان باشد. این فقط احساس را روشن می کند و این به افراد کمک می کند تا ارتباط برقرار کنند. موارد دلخواه برای خانواده و دوستانم آهنگهایی هستند که خاص ترین آنها هستند.
چه سازهایی/ تجهیزات بدون شما نمی توانید زندگی کنید؟
من تقریباً همه آهنگ ها را با پیانو می نویسم. من از گیتار استفاده می کنم اما واقعاً در این کار مهارت ندارم. من بیش از 12 سال – از چهار سالگی پیانو می نوازم. من در پیانو خیلی راحت ترم. ملودی ، شعر و قطعات پیانو را همه همزمان می نویسم. فقط گذاشتم جریان پیدا کنه من بیشتر آهنگهایم را روی این رولاند شگفت انگیز می نویسم – چوبی سفید [oakwood] با همکاری Kiyola — KF-10 انجام شده است. این یک نسخه محدود باورنکردنی از رولند است که چند سال پیش خانواده ام و لیندا مرا برای تولد من گرفتند. زیباست و شگفت انگیزترین صداست. ما همچنین یک پیانوی بزرگ بوستون داریم [designed by Steinway & Sons] در خانه. من اغلب از آن استفاده نمی کنم زیرا بلند است و همه می توانند آن را بشنوند. اما من هم عاشق نوشتن روی آن هستم.
آیا با ترانه سرایی خود تعمدی دارید؟
بعضی اوقات ، وقتی من بیرون هستم و ایده می گیرم ، اکنون خانواده ام چهره من را تشخیص می دهند. باید هرچه سریعتر به سمت پیانو بدوم. (می خندد) اگر به پیانو دسترسی نداشته باشم ، یک مکان ساکت پیدا می کنم و یک ضبط صدا را روی تلفن خود انجام می دهم و سپس وقتی به خانه می آیم سعی می کنم دوباره آن را ایجاد کنم. دفعات دیگر ، می نشینم و می نویسم تا احساس خوبی داشته باشم. ممکن است اضطراب یا استرس زیادی داشته باشم و نوشتن محل فروش من است. احساس وزن زیادی روی شانه هایم دارم. اگر روی هم جمع شود و خیلی سخت شود ، مجبورم که بنویسم تا وزنه را بردارم – بنابراین سرنگون نشوم. با هر آهنگ ، یک پوند وجود دارد که از روی شانه های من بیرون می آید. این به من کمک می کند تا بخوابم ، غذا بخورم و احساس انگیزه کنم. حتی وقتی می دانم آهنگ خوبی نخواهد بود ، می نویسم زیرا خلاقیت آن واقعاً کمک می کند.
کدام 5 نوازنده برتر از شما الهام گرفتند که موسیقی دان شوید؟
هنگامی که من جوانتر بودم ، کوئین ، امی واینهاوس ، فلیت وود مک ، فیونا اپل و رجینا اسپکتور بودند. اکنون این برونو میجر ، مامفورد و پسران ، برندی کارلیل و سام اسمیت هستند. طیف عظیمی از هنرمندان از طرق مختلف به من الهام می کنند. عامل مشترک علاقه آنها به موسیقی و علاقه به خلاقیت است. به اشتراک گذاشتن خلاقیت های فردی من با دنیا به من کمک کرد تا این سفر را شروع کنم.
5 آلبوم برتر مورد علاقه شما کدامند؟
آهنگی برای هر ماه (2017) – برونو ماژور
به هر حال ، من شما را می بخشم (2018) – برندی کارلیل
پیچ و مهره ها را واکشی کنید (2020) – فیونا اپل
همه و همه آلبوم های Fleetwood Mac و Queen.
وقتی فکر کردید لحظه ای “من را خرج کن” بگویید “وای ، این واقعاً برای من اتفاق می افتد!“
من آنقدر خوش شانس بودم که در حال حاضر بسیاری از آن لحظات را داشته ام. اولین نفر آواز خواندن با دالی پرتون بود. او فقط در یک فرکانس دیگر است. او بسیار مهربان و پرورش دهنده است – شخصی شگفت انگیز. برندی کارلیل من را به سانفرانسیسکو دعوت کرد تا آهنگی را با او بخوانم – “اتفاقاً ، من تو را می بخشم”. من هرگز آنقدر عصبی نشده ام. من واقعاً تقریباً قبل از اجرای برنامه با او در سالن موسیقی بزرگ آمریکایی از دنیا رفتم. واقعاً حیرت انگیز بود.
بهترین توصیه کسی به شما چیست؟
من یک تن اضطراب دارم و خیلی نگرانم. مادر من همیشه می گوید که نگرانی در مورد آن تغییری ایجاد نمی کند. من این توصیه را خیلی دوست دارم. بیشتر از هر چیز دیگری این واقعیت ساده را به خودم یادآوری می کنم.
از کجا طرفداران جدید می توانند اطلاعات بیشتری کسب کنند و به روز شوند؟
اینستاگرام: willaamai ،reallindaperry
توییتر: WillaAmai ،RealLindaPerry
